ایمان

امشب رفته بودیم عروسی ،من اهل روز نوشت نیستم ولی بخونید این خاطره نیست .بابای عروس در حد مرگ پولداره اینا قبلن تو محل ما بودن ولی بعد یه مدت رفتن از این  جا وقتی اینجا بوودن همه ی اهل محل یه جورایی کت بسته شوون بودن ،از بدبخت بیچاره هاش بگیر تا کارمند حقوق بگیرش،یعنی میگم پولدار از اوون پولداراش ها آدم چشاش چارتا میشه .زناشوون کیلوییه طلاهاشوون ،این رو گفتم چوون خودم عااااااااااااشق طلام،خلاصه ......رفته بودیم آی ریخت و پاش آی ریخت و پاش ......که نگوو ،مامانم میگه پوول همه چی میاره ......ولی یه دورویی خاصی توی خونه شوون بوود یه طوری که انگار همه شوون به خاطر پوول ایمانشوون از دست رفته بوود،اوون لحظه بود که به همین حقوق کارمندی خودم عجیییییب حس غرور داشتم .به اندازه و کافیییییی.حداقل ایمان و اعتقاد و عشق رو می فهمم.به نظرم اینا واسه زندگی کافیه .نیست ؟