این روزها به پاهایم خیلی فکر می کنم اینکه همه جا باهامن ،یار همیشگی و خستگی ناپذیرمن.
."وقتی همه تنهایم گذاشتند تو با من بودی ".واقعا عجیب باهامن شاهد همه ی سفر های پنهانی من ،شاهد تمام خیابان هایی که من تنها در میانشان می گشتم .من اینجام اونا هم هستن ،همه جا باهام هستن .....همه جا ،همه جا ،خسته میشن ،اما بازم هستن ،بازم هستن .
چگونه به تاول های کف پاهایم بگویم تمام مسیر رفته اشتباه بود؟
اصلا به وبلاگت نمیاد این کامنتی که برام گذاشتی ،
بازم به من سر بزن .....