گل و بلبل

چه تلویزیونی داریم ما ....همه اش بهمون می گن شاد باشید ،همه چی رو فراموش کنید ،آفرین به کسی که مسکوته،،آفرین ،آفرین ،آفرین به زن هایی که درد هایشان را تنها  فرو می برند ،آفرین به مردمی که درد هایشان را فرو می برند ،آفرین به شماها که که امروز روز خوبی داشتید ،؟آخرشم میگن :امیدوارم لحظه های خوشایندی داشته باشید ،از خدا می خوام آخر هفته خوبی در کنار خانواده داشته باشید ،آرزو دارم همیشه شاد باشید ...آخه احمق تو اگه اینا رو نگی لال از دنیا می ری ؟؟؟؟؟؟؟کی به امواج مثبت تو نیاز دار ه آخه ملت نون ندارن بخورن خوشی کجا .......

قصه بودن و نبودن.

تا حالا به قصه مرگ فکر کردین ......یه رصد مداوم من حاکی از اینه که اکثر آدمایی که می میرن ،یکی از نزدیکانشون باعث مرگ اون ها می شه ....خدا گفته اینا یه وسیله ایی ان که باعث مرگ  اونای دیگه میشن ....جالبه من به این فکر می کنم که همیشه این وسیله ها کسایی ان که آدم حتی فکر شوهم نمیتونه بکنه .....درگیرم که وسیله مرگ یکی بشم ....کی وسیله ی مرگ من می شه .

ترس هامان ....

راننده پیچید ولی من هنوز دوست داشتم جاده رو ادامه بدم تا ته ،دوست داشتم یک راست برم تا ته ....عجب مقاومتی داره این اینرسی ،چه قدر آدم زورش میاد بپیچه سمت راست ولی راننده انگار مجبور بود و ما هم مجبورتر از او بودیم باید می پیجیدیم راست ،مسئولیت هامان،حس بقای مان ،ترس از دست دادن هایمان آنجا بودباید می رفتیم سراغش .....این قصه ی من و اینرسی جاری لحظه هام......